Goudreinet!

Ik was eerder gegaan naar Groningen om nog even een rondje museum te doen. Lekker zeg! Ik kon er redelijk snel doorheen lopen, met zo’n museumjaarkaart is het net een soort van boswandeling, en kan je ook voor een half uurtje geluk proeven.

En daar ineens om de hoek van een hoek, hingen daar twee kleine werkjes van Odilon Redon…ik schrok me een hoedje!!! Ennnnn FIJN! Ik begin dan een soort van te smakken terwijl ik kijk, ik maak er ook geluid bij, … best een beetje genant eigenlijk. Maarja hij maakt het gevoel los in mij dat je kunst kan proeven. Wat een onwijs goed werk voor je ziel.  En zo bleef ik hangen, aldaar.

Zo kwam ik nog bijna te laat op mijn schilderdate.

Je zou het niet zeggen maar deze blog gaat eigenlijk over appeltaart en goudreinetten. Ik kan er alleen nog geen woorden voor vinden. Dus. De rest van dit blogje is in stilte geschreven.