Vipassana

Ik durf niet te gaan en zo gaat dat ‘altijd’.
Geen contact met de buitenwereld is eng. Jezelf niet kunnen verstoppen is eng! Duidelijk zijn en je grenzen aangeven is eng! Maar als ik er eenmaal ben is het heerlijk! Fijn om zoveel gelijkgestemden te ontmoeten bij elkaar.

Het is werk-technisch niet haalbaar om 10 dagen te dienen, maar ik kan toch nog 6 dagen aaneengesloten meewerken. Een cursus dienen betekent dat je met het keukenteam kookt voor ruim 100 mensen en dat je met elkaar zorgt dat het centrum schoon blijft.

In plaats van 10,5 uur meditatie, zit je 3,5 uur en gedurende de dag breng je Vipassana in praktijk. De nobel silence is in de keuken nobel speech, dus je mag gerust praten met elkaar. Alleen als er studenten in de buurt zijn, dan niet.
Nobel…. gelijkmoedig. In deze dagen ontmoet ik mijzelf, in de keuken, op het kussentje, bij het schoonmaken van de toiletten, het maken van de thee of het snijden van heel veel wortelen. Ik observeer mezelf en sjonge, wat bemoei ik me met veel dingen zeg… irritant zeg, en dat denk ik heel gelijkmoedig… hoor.

Ik word gevraagd om bij de chanting te zitten in de ochtend, en of ik ook bij de discourse wil zitten in de avond? Of ik dat wil? YA! Heel graag!!! En zo kan ik 3 uur extra per dag mediteren welke zich pardoes verdiept en lukt het me, wellicht een tweetal keer, om de gewaarwordingen te voelen in het lichaam zonder te blijven hangen!, en dat zo goed als een uur lang! Ik voel me lekker opgeruimd na zo’n meditatie. Alsof mijn hersens en lichaam gelucht zijn.

Het keukenteam werkt goed samen, iedereen werkt hard en sommige personen werken nog harder. Ik niet hoor,  De kitchenmanager dirigeert het team tot een mooi orkest op een natuurlijke, positieve en vriendelijke manier. De gesprekken tijdens het eten en niet- tijdens het eten, zijn heilzaam voor me en er vallen kwartjes. …

Gelijkmoedigheid oefenen, en objectief observeren is big business. Wat je ervoor moet betalen? Nou, …  Dat is niet niks! Het is namelijk niks oftewel een vrijwillige donatie, maar alleen als je een tien-daagse hebt volbracht en dat is dan dus je bijdrage. Tien dagen stilte, geen contact met de buitenwereld, niet schrijven, computeren, telefoneren enzo. Je leert door ervaring om je niet te hechten aan afkeer of verlangen en dit “simpelweg” door je gewaarwordingen gelijkmoedig te observeren.
Mooi he!
Ik vind het mooi, ik vind het leuk en ik word er blij van!

Als ik wegga op donderdag voel ik me enorm rijk met zoveel nieuwe woorden in mijn hoofd van zoveel fijne gesprekken. Elkaars taal spreken is wezenlijk om elkaar te begrijpen,. (Daarover later meer, want dat was niet een kwartje maar een euro die viel). Van mijn achterbuurvrouw aldaar krijg ik een cadeautje in de vorm van een aardappel…En ik neem mezelf heilig voor, ik ga me niet hechten aan een aardappel. Heus niet.