Schaduwvluchten

We vonden stoepkrijt, een doosje vol. En zo onderweg naar de stad ontstonden de leukste dingen. Bij dit plein waren er van die lange schaduwen, cool! Pieter tekende mijn schaduw en mijn armen een paar keer vaker om de beweging te suggereren. Toen kwam er een meneer en die gaf ons een cursus filosofie.

Later dacht ik; een filmpje! Natuurlijk, dat beweegt nog echter, van de schaduw die vliegt. En zo vloog mijn schaduw weg. Apart he. Dat is hartstikke apart eigenlijk, en bijzonder.

Er was een andere meneer en ik vertelde hem over het vliegstation en of hij ook wilde vliegen? Hij glimlachte hardop en vond het een leuke vraag, maar hij had geen behoefte om zijn schaduw te laten vliegen.
Hij was al ietsje ouder, dus ik denk dat hij niet durfde.

Van die mooie gesprekken op straat.
Gelukkig.
Heel gelukkig.