Binnenpodium

“Verbind dingen,
geniet van liefde, lucht en verandering”.

Dat staat op het doek.

….En ik heb dat doek, 14 jaar aan gedachtengeschiedenis met elk jaar wel een nieuwe laag, uit de lijst gesneden, het raamwerk weggegooid. Zow, lekker zeg!! 

“Loslaten is jezelf verbinden op een hoger plan”, zei Diana Dingsté tegen mij deze week, een citaat uit het boek houden van de aarde. Mooie uitspraak, die plant ik graag in mijn brein.

Het inspireert mij enorm wanneer ik mensen ontmoet die hun ei-gén durven leven. Die bijvoorbeeld een theater afhuren (stel je dat even voor, …die stap) om je droom te delen, je eigenheid te tonen, en in al je kwetsbaarheid op een podium staan. Zoals Nathalie Bouts en Maria Mazarakis.
Kennen jullie elkaar eigenlijk?

Ik stap mee en stap vol inspiratie op mijn binnenpodium, vol verandering en lucht. Ik kies voor ei-gén. Creativiteit en verwondering, ook al is het niet duidelijk wat ik doe. Mijn irritatie (en angst) om nergens bij te horen laat ik los. Ik heb besloten om het allemaal goed te vinden wat jij vindt. En als het vaag en onduidelijk is, dan zeg ik; “dankjewel”, “dat is de bedoeling”. Ya, dat is een goed plan(t).

En dan stel ik mij nu een klein mobiel podium voor, gemaakt van afvalhout, met stilte en wit. Hier en daar een aangespoelde verloren letter gevonden op het strand. En van die uitklaptafeltjes, waar je aan kan zitten eten en drinken (héél lekker eten eenvoudig en puur en héél lekker drinken, mooie ronde volle wijnen, water met kruiden en limoen en brood van Maxxx, en de winterdipsauzen van ondergetekende en met zelfgemaakte waardebonbons, en…). Met laadjes vol weerloze geschenken. Het binnenpodium is er een van kleine bewegingen. Van ont-wikkeling en ik weet niet hoe het moet en, nou én, met het streepje andersom.

Niet onverschillig, maar weliswaar.