Boeddha Boerderij

Het was afgelopen zondag dat ik collega Hans Emmelkamp sprak. Hans is leuk en hij maakt ongelofelijk mooi werk. We kletsen fijn over dingen waar ik graag over filosofeer.

We praten over kunst. We hebben het over opslag van oude werken. En we praten over verdrietige zaken die gebeuren in de kunst.
Ik heb stoere praat, want ik vertel mijn plan; om mijn “tot-nu-toe-gemaakte-werk” ritueel te verbranden. Dat plan zit al een aantal jaren in mijn hoofd, en sinds ik de laatste tijd vaker rondom een vuur zit, voelt het als goed. Als waar.

Ooit, in 2006, belde de directeur van CBK Drenthe mij op om te vragen waarom ik niet ingeschreven stond bij het CBK;, nou dat wilde ik wel! Want ik wil er graag bijhoren, en al helemaal bij professionele kunstenaars! Gek genoeg was die inschrijving een verwijdering van mijn losse beweging in de ‘kunst’. Want een professionele kunstenaar die “hoort” dingen te doen. Niemand die mij dat gezegd heeft hoor, ik hoor dat geheel vrijwillig zelf. 

Inmiddels zijn we 8 jaar verder… en begin ik wat beweging te voelen om weer in die beweging van “los” terecht te komen.

Kunst is voor mij beweging. Het zit in het schilderij maar is niet het schilderij zelf. Het is de achtertuin van woorden, maar niet het woord zelf. Het zit in jezelf los kunnen maken van vaste verhalen.
Het zit in religie maar het is niet het beeld.

Terwijl ik dit schrijf heb ik een dag vol irritatie erop zitten. Want ik merk dat ik een mooiprater ben. Iemand die veel zegt, en maar weinig doet. Iemand die zich enorm vastklampt aan materie, aan vaste verhalen van vroeger. Een boerderij vol vroeger. En goh… wat heb ik zin om los te laten. Om weer stappen te zetten en de Yvette te ontmoeten die in beweging is richting ‘kunst’.

Inspiratiebron: van irritatie inspiratie maken:-) Zegmaar.