Zelfcensuur

Soms weet je niet dat je jezelf censureert.
Dan is er iets in je wezen nog niet zover om het nieuwe inzicht een plek te geven. Of het doet zeer, of je hebt geen zin om schoon te kijken, want dan moet je daar iets mee.

Bewustwording vraagt om actieve stilte, een actieve beweging waarbij geen woorden gebruikt worden maar beelden, een dans, een handeling. Een actieve “iets” waardoor je jezelf ontmoet.

Zo maak je ruimte om te voelen wat waar is. En dat mag stelling nemen en als het een belangrijke stelling is dan mag het behoren tot je eigén-schappen.
Het is belangrijk om regelmatig stil te staan om te delen, wat waar is voor jou, zodat je in beweging kan komen op een natuurlijke wijze.

Jezelf bewegen om stil te staan. Je energetisch magazijn opruimen zorgt ervoor dat je weet wat je in huis hebt. En als je dat in balans kan brengen (zie beeld van het huisje; vandaar dezelfde grootte in deur en schoorsteen van de gezeefdrukte gesprekstof) dan ontstaat er ruimte om te genieten. Het genieten vanuit het “niets”. Zonder verwachting of oordeel.

Prachtig mooie woorden, maar ik kan er niets van. Ik censureer mezelf een hoedje. Edoch, toch, wie schrijft die blijft. Wie doet, die ontmoet. Mijn passie voor persoonlijke ontwikkeling helpt me vast om voor mijn 99ste een paar stappen opgeruimder te zijn. Vriendelijker voor mijn ei-gén. En het lijkt me helemaal fantastisch als ik ook onbedaarlijk om mezelf kan lachen en grote grappen kan maken om mezelf. Dubbel kan liggen en tranen die over mijn wangen vloeien van Hahaha, …, .