Negén

Hoe doe jij dat dan? Loslaten?

Hoe metaforisch het vuurwerk…”hier niet vasthouden”. … Je steekt de lont aan, je laat het vuurwerk los en het ontploft met een enorme knal tot een pracht patroon in de lucht. Hoe gaaf om dat met slopende gedachtepatronen te doen!!!

Wat ik bemerk is dat ik vasthoud aan bepaalde patronen die me niets opleveren, als een soort heilige graal herhaal ik gedachten die me veel energie kosten. Van die gedachten-dingen die ik mij heb toegeëigend, door de omstandigheden. Een van die energievreters is dat ik allerlei leuks verzin om het negatieve om te toveren tot magie. Een soort oplosmonster in mij komt dan tevoorschijn die met een enorme bak enthousiasme en energie, een soort van “buiten mij om”, aan de haal gaat en de ander wel even zegt hoe het moet. Gevolg… ik kan kasten bouwen van de planken die ik mis sla.

Toch levert dat patroon mij iets op, anders zou ik het niet doen. En ik weet ook wat want dan kan ik mijn slachtoffer voelen en dan ben ik niet verantwoordelijk voor mijn eigen gedrag.. want het komt door de omstandigheden! Hoe cool is dat!!
Hoe bewuster ik word van mijn eigen handelen, hoe meer ik zie dat zo’n slachtoffer ook nogal wat aandacht vraagt en energie vergt. Zo’n altaar wat je bij te houden hebt, schoonmaken en zorgen dat alles klopt. Want ik moet natuurlijk wel in mijn rol blijven.

Een tijdje terug vertelde ik tijdens de training ga ‘anders’ ondernemen over het gegeven negen. Wat een bijzonder getal want omgekeerd is het ook negen (ik ben van de taal he, duh). Maar nu komt ‘mijn filosofie’…net zoals de eigén de gén van het ei is (onderzoek wat jou van nature afgaat), is de negen de gén om nee te zegen waardoor je bij je eigen ja uitkomt.

Nee durven zeggen is het moeilijkste wat er is. Nee zeggen is kiezen. Nee zeggen is confrontatie aangaan met je schuldgevoel. Nee zeggen vraagt onderzoek, stilstaan, koers uitzetten, je innerlijk kompas voeden. Wat zijn je onbewuste patronen en durf je daarnaar te kijken?

Vandaag is er zo’n enorm mooie YA! op mijn pad gekomen dat ik er nog beduusd van ben. En ik weet zeker dat het komt omdat ik het laatste jaar aan het leren ben om nee te zeggen. Niet vanuit het oplosmonster of mijn slachtoffer, maar vanuit mijn eigén.