Tas – 4 mei – een herdenking

Wat zit er in jouw tas?

Een blik vol blozen, een boom met dromen?
een warm welkom van gewenste resultaten?

richtingsgevoel?

naar wat goed is?
naar wat goed is?

naar wat goed is.

Wat zit er in de tas?
Vergulde herinneringen, Mooie woorden, foto’s van lief en kind. Paspoort? Kleding, bij elkaar geraapt. Niet genoeg.

Echo geluiden weerklinken angst, zwijgen is iets anders dan stilte.
De boom,
zelfs de boom, wil hier niet staan.

Ik herinner mij van dit alles niets, omdat het niets mijn alles was.

Ik herinner mij een verhaal van de moeder van mijn moeder, het verhaal over mijn moeder, die als 2-jarige vol vertrouwen haar lievelingspop gaf aan een Duitse man omdat hij huilde. Hij miste zijn eigen kinderen en schoot vol traan.

De Duitse man ging het huis voorbij en er werd niet gezocht naar hen die gezocht werden.

Ik herinner mij het verhaal van mijn moeder, dat ze na de oorlog een échte sinaasappel kreeg. “Je weet wel, zo’n échte”, zegt ze, in haar blik grote verwondering, naar zoveel smaak, van een oranje vrucht.