Verstevig de stilte

Mijmer jij ook wel eens over je schooltijd? En denk jij wel eens terug aan de inspirerende leraren die je hebt gehad?
Heb je toen echt wat geleerd waar je nu nog steeds wat aan hebt? Dat je denkt:… “sjowh, daar heb ik wat aan!” … Want door een dit en een dat is er een zus en een zo inzicht en daardoor kan ik nu doen wat ik doe.

De docenten waar ik veel van heb geleerd zijn vooral de DOE mensen. Die de klas hebben uitgenodigd tot spelen. Zoals Hans Schrijvers bijvoorbeeld. Een hele te gekke docent. Ik kwam van de MEAO, waar ik de meest slechte cijfers haalde voor Nederlands (en Engels en statistiek, boekhouden en nou ja welk vak eigenlijk niet). Maar Nederlands was echt bar en boos. Terwijl ik enorm houd van woorden voelde het alsof de woorden niet meer van mij hielden. Totdat daar.

Daar in die les waarin we Nederlands kregen op een hele andere wijze. Het ging om spelen. De woorden ontdekken. Onderzoeken. Beleven. Ik kan me een les herinneren waarin Hans de stoelen in het midden van het lokaal smeet. Boven op elkaar! Waaahhh! Gekke vent dacht ik. Die is echt geschift.
Niet dus.
Echt niet.
Die les en ook die andere lessen die inspireren nog steeds.

Van die docenten… Had jij die ook?

Van die docenten die de stilte verstevigen in jezelf. Dat je rustig en vol vertrouwen het horizontale in het leven tegemoet kan treden. Dat. Dat wat ook dit is.

Het spel van “anders” denken. Anders ondernemen. Andersgeven, waarbij anders hetzelfde is als hetzelfde. En hetzelfde gelijk staat aan anders, want iedereen anders is iedereen hetzelfde.