Visie-te-kaartje

Zo zeg. Nou. Zo gaat dat, op zoek naar een visie ging ik, toen ik net begon met zelfstandig ondernemen, gewoon vinden. Ik deed, en in het doen ontstond er van alles! (De galerie vond het iets minder omdat mensen mijn visitekaartjes in grote getale meenamen, vanwege de unica) Zo tekende ik kannen op afvalhout wat ik vond bij een fabriek bij ons om de hoek. (De hoek is verandert inmiddels, letterlijk en figuurlijk) (want verhuisd dus bovenstaand adres was een oude hoek) Toen merkte ik dat wat je doet je wel moet doen volgens een bepaald principe. Want zo hoort het. Je moet doen wat hoort. Het kan niet anders, dacht ik.

Wat jammer dat ik dat vond. Nu, vind ik gelukkig weer wat anders. Ik plaats van grenzen zoek ik de vrijheden op.

Ik ben weer een beetje los aan het komen van dat wat hoort. Ik ontdek en verken en denk steeds vaker… Hallo!!!! doe lekker even zelf fijn zoals het “hoort”. Ik kan sowieso niet goed horen, want ik hoor alleen wat past in mijn gehoor. En sommige dingen passen gewoon niet, en besluit ik steeds vaker bewust, om het niet te horen.

OostIndisch doof noem je dat. En dat dan in een visie-r van OostIndische inkt. Dat, is een visie-te-ka-ka-ka-artje.