Wensvensters

Geen idee wat ik daar te zoeken had, en ik weet ook niet meer precies hoe het kwam, maar de laatste dag van de Wisdom Gathering 2012 haakte ik aan in alle vroegte.
Zo zittend op een strobaal en luisterend naar wat iedereen te zeggen had, luisterde ik vooral naar mijn eigen geest. Mijn ego kakelde aan een stuk door. Ik vond het maar saai. Wat had ik hier ook te zoeken? … eigenlijk gebeurde er ‘niet’ zoveel, behalve dat iedereen heel erg dankbaar was. En elkaar bedankte. En er was vuur, en.

Zo langzamerhand ‘zakte’ ik en kon ik me steeds meer ontspannen, overgeven aan het moment, en hoeveel rijkdom dat geeft. Ik vond dit fijn!!! Samen, delen, verhalen, rituelen, dankbaarheid, zingen, het verbinden met boven, beneden, links en rechts en dat in een cirkel.  (Miek Pot zou het Doorkruist land noemen denk ik).

In de middag was er een programma op het water. Er zou een ritueel plaatsvinden op een boot.
Intuïtief had ik een wensvenster meegenomen van huis en ik besloot om het mee te nemen naar de Vecht en het aan het water te geven. Het was immers gemaakt van klei dus ik vond dat dat wel kon. (wel mocht)

Inmiddels ‘zakte’ ik steeds meer. Ik stroomde lekker in mijn ei-gén. De route naar het water verliep mooi en ik bedacht me onderweg met welke intentie ik het wensvenster zou loslaten.

Het ritueel op de boot was reflecterend, en op een gegeven moment voelde ik dat ik mijn eigen ding wilde doen en ik verliet “het samen” om mijzelf te ontmoeten op het achtersteven.
Het wensvenster liet ik te water samen met mijn intentie en waarempel! Direct na het moment van loslaten, keerde de boot en vervolgde de terugtocht!
Wat een mooi baken, een mooi anker om mijn eigen koers te varen!

Vandaag ben ik nieuwe wensvensters en gedachtennissen aan het maken van klei.  Passend bij mijn grond, gedachten en koers van dit moment. Terugdenkend aan toen en focus op nu. Mijn intentie draag ik bij me en ontvouwt zich elke dag weer.

Ik ben blij.