YA!

Het is de eerste persoon die ik ontmoet in dat grote conferentieoord vlakbij Amersfoort.
Ik geef haar een hand, ze glimlacht luid en ze mompelt iets over “glasses”.
“oké”. Uhm…

Ik weet me geen raad en ik mompel strompelend dat ik “de rest” zoek. Mijn bagage leg ik in de gang. En met dat, lijkt ineens iedereen binnen te komen. Het kitchen-team, waar ik deel van uitmaak…; we gaan koken voor 120 mensen aankomende 10 dagen!

Na twee keer een tien-daagse Vipassana-cursus te hebben gezeten, vind ik dat ik wel een 10-daagse mag dienen. Dit betekent dat je kookt, schoonmaakt en alles doet waardoor studenten zo goed mogelijk kunnen “werken”, want 10 uur stil zitten op een dag is gewoon echt hard werken. En daar is hard werken in de keuken een peulenschil bij.

De vrouw met de “glasses” blijkt de teacher te zijn die de cursus begeleidt. En zo komt ze  ook regelmatig even in de keuken om te kijken en hardop te glimlachen.

Ik had een keukenschort van huis meegenomen waar ik YA had opgeschreven zodat ik mijn schort terug kon vinden. (natuurlijk hadden ze daar een legio aan schorten, wist ik veel), en juist de dag dat ik al dat gelijkmoedige gedoe behoorlijk stom vond, wijst ze naar mijn letters op het schort en zegt: Ya betekent HIER in het Spaans.
Hier?

HIER!!!
Ya betekent hier!
Het is mijn wens om Hier te zijn! YA!!! Daarvoor ben ik hier om te leren om hier te zijn. Niet straks, gisteren of daar. Maar nu, hier in dit moment, met aandacht. Hier!Vind ik vanmorgen een fijn stapeltje visitekaartjes weer terug. En dan denk ik; dikke dank aan mijn coole en concrete collega Hans Kleijer die mij gemotiveerd heeft om onder eigen vlag te gaan varen. Supereng! Maarjah, Boekoebel en verwonderwinkel, letterloket, buttonbakkerij? Ministerie van verwondering? Wat zegt dat eigenlijk precies? En zoals Hans dat kan… hij maakt de kern in de mens zichtbaar en wakker en zo kreeg hij het voor elkaar dat ik ging durven om in mijn eigen IK te gaan staan. Zo. En, zo stond ik mooi mee te staan op een onwijs creatief, cool en concreet concept voor American Today. En die YA, tja… dat is  een dik gemazzelde afkorting. Een logo. Dus.

Trouwens… om met het begin weer af te sluiten. … die “glasses”, die was ze kwijt bij het moment van ontmoeting, en heeft ze gelukkig weergevonden. Ik denk op een plek genaamd “hier”.