De angst, de haas en het kuikentje

Ik cancelde een dag voor vertrek mijn workshop. De “IK ben leuk! wie ben jij?”
… in negen stappen naar persoonlijke Innovatie Kracht???? met de mobiele verwonderwinkel als metafoor voor winkelen in je eigenste ei-gén-schappen…

Ik word kriegel van mijn eigen duidelijkheid en hoe ik mezelf presenteer.
Gaat het echt over innovatie?

Het gaat over verwonderen, wat een aanzet kan zijn naar innovatie, maar sjow-with-the-flow, dat hoeft helemaal niet zo te zijn! Het gaat over bewust stilstaan en onbewust spelen. De balans zoeken in dat stuk. Open vragen durven stellen, aan jezelf én aan de ander.

en… A N G S T!
Ben ik ook niet gewoon hartstikke bang dat ik niet begrepen word? Mijn oer-angst- van “teveel, te onduidelijk, te saai, te associatief, te….” , en om dat dus tegen te gaan…

De “IK ben leuk! Wie ben jij?” is helemaal uitgedacht. Een proces van 7 jaar… het is en strategie, oerduidelijk, niet saai en ik vind er geen fuck aan. Wel als ik eenmaal bezig ben hoor, want elk moment is uniek en elke groep is bijzonder. Toch, het zijn negen stappen gebouwd op duidelijkheid en een algemeenheid van negen stappen. Te beginnen met stap 1… Het Magazijn als symbool voor het onbewuste… “het-mag-er-zijn”. En mag je er zijn van jezelf?

Verwondering is uniek en kan je niet scharen onder algemeenheid en al helemaal niet onder duidelijkheid. Verwondering ademt mee in het moment.

Zo zeg…

Aan het immer knisperend kampvuur in gesprek met Jan Vaessen, voel ik hoe mijn eigen innerlijk vuur weer wakker wordt door te praten over bewust en onbewust zijn. Over basisbehoeften als vechten en vluchten. Over Angst.

Het begint te borrelen in me, de aandacht van Jan raakt me, en ik voel dat ik iets te bieden heb waarin juist ook de onderstroom er mag zijn, wat in mijn geval betekent dat ik nogal mee kan resoneren.

En de ruimte, de ruimte durven innemen en gebruiken en niet alles invullen…. durf ik dat? Durf ik pure open vragen te stellen? En veel meer vragen in mijn hoofd als ik naar de caravan-office loop…

“Toevallig is er net een workshop uitgevallen en is er plek in de Purpose om 11 uur”, zegt Kim.

En daar hang ik dan.
Mijn workshop tussen al die anderen.
Het vonkt in me.

Ik heb ineens zin om te buurman-en-buurman te spelen met hout.

Wat een dankbare workshop was het, wat een mooie groep mensen, wat een bijzondere talenten bij elkaar. De workshop ontvouwt zich en af en toe schiet ik in mijn hoofd en blaat ik erop los. (de angst, de haas, het schaap en het kuikentje?) En dat is niet erg, dat mag, want het is Permanent Beta, continu in ontwikkeling.

De Angst, dus, want als je die kan transformeren… en van pijn je passie kan maken.
De Haas, dus, want het liefst wil je van je angst wegrennen. Zoals je je wond ook niet wilt eren en ver van je weg wilt houden. Ver | wond | eren.
En het Kuiken, dus, het kuikentje, klein en zacht, een klein vogeltje dat alles als nieuw ervaart…

Vandaag de verwonderwinkel leeggehaald en zelfs stap 8 in de kliko gedonderd. Huppethee.
Lekker leeg en weer plek voor nieuwe verwonderingen.

Wil je ook leren hoe je van jouw Angst en Haas een Kuiken kan maken? Nou, daar kan ik je niet bij helpen. Ik kan je wel inspireren, enthousiasmeren en motiveren om te kijken naar jezelf en de tekens die op je pad komen. Schrijf je in voor mijn vernieuwsbrief? Dan houd ik je op de hoogte.